Allemaal vanwege de muis
Dit is Konijn. Werkelijk. Geen olifant zonder slurf, zoals papa soms lacht, noch een muis met een pluizige staart. Niet eens een haas. Alleen het wilde konijn. Hij leeft al heel lang ondergronds. W norce. Samen met mama, vader en broers en zussen.
Iedereen is gewoon weggegaan zoals gewoonlijk, en hij bleef zoals gewoonlijk. W domu nikt się temu nie dziwił. – Het zal groter zijn, Het zal veranderen. Het zal eruit groeien – zei mijn moeder.
Het konijn hurkte in de hoek van het hol en wiebelde met zijn snorharen. Hij wist niet waarom. Toch een beetje verveling, een beetje uit gewoonte. Czekał. – Vandaag zou er iets buitengewoons moeten gebeuren. ik moet geduldig zijn. Een keer… twee…drie… – hij telde. En opnieuw:– Een keer… twee… drie… – Maar het was stil in het hol, grijs en donkerder dan gisteren.
Plots dreunde er iets. En meteen daarna: pac! Een enorme klomp nat zand raakte het konijn in de neus… Hij sloot snel zijn ogen. Zo was het nog donkerder – ale bezpieczniej. Hoeveel kun je stil zitten?, om te beven en niets te zien? – hij dacht. Hij opende zijn ogen. W najciemniejszym kąciku norki coś się poruszyło. – Kto tu jest? – vroeg hij heel hard.
– Muis, ik heb per ongeluk in je hol gegraven.
– En je bedekte de ingang?
– het spijt me zeer. Ik haal even adem of een beetje minder, en dan zal ik deze tunnel vergroten en zal er weer een uitgang zijn vanaf deze kant.
– Er is een ingang nodig. Hoe mijn ouders en broers en zussen hier komen?
– De nieuwe ingang of uitgang zal nog beter zichtbaar zijn dan de vorige. Je zult het zelf zien.
– Ik heb geen zin om ergens heen te gaan. Vertel het me gewoon, waarom heb je deze tunnel gegraven??
– Je hoorde niets en niets? Op het oppervlak…er is nu een storm. Er komt een regenboog achter. ik had haast, om haar op tijd te zien.
– Wat is een regenboog??
De muis keek nadenkend.
– I denk, dat het een paar mooie vlammen zijn. Het is een regenboog… Ach, regenboog! Je moet haar zien. De regenboog brandt niet, verbrandt niets, verwarmt niet… De kleuren veranderen niet. Ik weet niet hoe hard je zou schreeuwen, ze zullen niet wijken. Ze is nog steeds en de mooiste van allemaal, wat ik weet. Jammer, dat geen geur. En dat je het niet een beetje kunt proberen. Maar het kan maar beter zo zijn, zoals het is, ik zou er eindeloos naar kunnen kijken.
– Betekenis… dat het niet donker is op de grond?
– Oh nee! Overdag schijnt de zon, en als het niet brandt., je kunt toch alles goed zien. Het is donker 's nachts, maar de maan en de sterren schijnen… Ik geef de voorkeur aan de regenboog boven de sterren. De sterren staan stil, koude kattenogen. Het is helemaal niet prettig om naar zoiets te kijken.
– Regenboog… – powiedział w zamyśleniu Królik. – ik voel, dat ik genoeg heb van donkere en grijze nerts, evenals de kleur van zijn vacht. Ik had dit nog nooit aan iemand verteld. Ik wil een regenboog zien.
– Idee… Je hoeft niet bang voor haar te zijn, weglopen van haar. Ze krabt niet, bijt niet, brandt niet.
– Ik ben sterker dan jij. Ik sta op het punt deze klomp aarde af te scheuren en de tunnel naar de ingang te verbreden. En dan zal ik een regenboog zien.
Geeft niet om de vacht, over de poten, Konijn sprong naar voren en begon haastig te werken. Graven, graven, zoveel als hij kracht had. De muis is ergens achtergelaten, maar hij dacht niet meer aan haar. Hij was gewoon aan het schoppen, om de regenboog zo snel mogelijk te zien.
Een vrij grote steen stond in de weg. Het konijn hijgde, duwde hem toen opzij. De steen is gerold… het is niet bekend waar… En toen werden zijn ogen donker. Toen begonnen gouden en rode cirkels te draaien.
– Ben jij een regenboog?? – Konijn vroeg. – Ik heb je nog nooit eerder gezien.
– Niet. ik ben de zon.
– Een? Ik zie een paar cirkels of ballen.
– ik ben echt vrijgezel. Je gaat bijna wennen aan mijn licht, naar de helderheid van de dag en je zult me duidelijker zien.
– Rzeczywiście. Ik ben hier nog nooit geweest en heb nog nooit zoiets gezien. Ik voel me aangenaam warm. Ik kan de kleur van mijn vacht goed zien.
– Je bent op zoek naar een regenboog? – vroeg de zon.
– ik wilde… zie haar, omdat ik genoeg had van grijs en donker in het hol. En waarom ben je zo high??
De zon lachte.
– Ik dwaal al sinds zonsopgang naar deze plek?. soms sneller, soms langzamer. Ik rol terug in de avond, Omlaag. Dan komt er een donkere nacht in mijn plaats. Het wordt verlicht door de maan en de sterren. En ook wolken. Ik verwarm mensen overdag, dieren en bloemen. De nacht brengt iedereen en alles in slaap.
– Ik ken de nacht – Konijn herinnerde zich. – Hij is vaak in ons hol. Daarom wilde ik waarschijnlijk de hele tijd slapen. Maar … Ik heb nog nooit wolken gezien.
– Jestem tutaj! Ik zwaai over je heen! – Wolk huilde. – Willen, dat ik regen of sneeuw zou laten zien?
– Hmm… Sam nie wiem. Ik denk echter, die regen. Na regen hoort er een regenboog te komen?
– Niet altijd. Maar soms is het. Het is leuker na de regen. Als er sneeuw was gevallen, het zou koud zijn.
– Dus ik heb liever regen – Konijn besloten.
Op dat moment waaide het en was de wolk weg… verstrooid in een paar kleine wolken langs de weg.
– Wat is het? Is dat de regen??
– Niet. Ze noemen me de Wind. Ik joeg de wolk weg, omdat het een schaduw wierp op de bloem. Kijken, hoeveel kleuren heeft het?. Het is groen en wit, nog steeds roze, dan rood, heel rood.
– Is een bloem… het is een stukje van de regenboog? – Konijn vroeg.
– AH nee. De regenboog staat in de lucht, en de bloem groeit uit de grond, van granen – zaden. En ik bezorg ze, ik verstrooi, ik ben aan het verspreiden.
– De bloem is erg mooi. Mag ik het goed bekijken?? – Królik nachylił się i kichnął. – Aa-psyche! Het ruikt lekker! Het is de Flower-Apsik. Ik kan je zo noemen? – vroeg hij beleefd.
– O, als je wil… Kietel me gewoon niet met je snor en blokkeer de zon niet meer. Ik had het vroeger best koud, toen er een wolk aan de lucht was – zei de Bloem.
Het konijn zat aan de ene kant en keek met verrukking toe.
– Jij bent mooi – herhaalde hij peinzend:.
– ik weet dat. Morgen ben ik nog mooier.
– Overmorgen zul je verdorren – Slak lachte.
De bloem keek terug. De slak was daar, naast de deur.
– Maar iedereen heeft tijd om naar me te kijken. Ik ben liever een bloem dan een slak.
– Nee, no… – zamruczał obrażony Ślimak. – ik ben ook niet lelijk. Heb je iemand zo'n schelp gezien?? – vroeg het konijn.
– Niet… – hij antwoordde eerlijk.
– Ik ben glanzend na de regen, zilverachtig en echt mooi.
– Misschien weet jij het, zal het nog steeds regenen?? Ik zou graag net zo mooi zijn als jullie allemaal. Het hangt allemaal af van de regen, van de regenboog na de regen… Zo wil ik eindelijk een mooiere vacht. Roze of gouden… – gedroomd.
– Je bent helemaal niet lelijk – Slak verzekerde me.
– Je bent echt een eyecatcher – de bloem genadig toegevoegd.
– Allemaal zo grijsharig? – vroeg Konijn twijfelend.
– Hallo, hej! kan je me horen? Opzoeken! – riep de zon.
– Nie mogę. Je straalt zo helder.
– Luister er dan naar. Ik geef je een cadeau. Een beetje van mijn mooiste kleur. Ik ben helemaal roze en rood bij het ochtendgloren. Je ogen zullen nu zo zijn.
– Werkelijk? – Konijn verheugde zich.
– Kom naar me toe. Er is een kleine plas hier. Kijk eens – zawołał Ślimak. – Je bent met zulke ogen… heel interessant.
– O, tak – de bloem bevestigd.
– EEN… zal ik nu alles beter zien?? – Konijn vroeg.
– Het hangt gewoon van jou af, wat wil je zien – de zon zei:.
– Dziękuję wam! – zawołał Królik. – Sam nie wiem, wat nu te doen. Ga terug naar het hol of ga je gang? Ik wil zo veel zien.
– Oh dank je, de moeite waard om nog te leren kennen: boom en water, maan en sterren, kind en mensen in het algemeen… – Slak was langzaam aan het opsommen.
– Heerlijk om te kunnen lopen. ik benijd jou – de bloem fluisterde.
– ik ben overtuigd, dat ik ergens een regenboog kan vinden. Ik wilde haar tenslotte heel graag zien – Konijn herinnerde zich.
– dus laten we gaan. Nu ga ik met je mee… – powiedziało wesoło Słońce. – Dan ontmoet je een andere bloem, een andere slak, dan de vlinder, vogel, hagedis, mier en kikker, en zelfs een zwarte eekhoorn.
– En ergens daar, misschien al achter de derde grote boom, achter de tweede grote steen, of misschien dichterbij… er zal een regenboog zijn – Konijn zuchtte en porde achter de zon, heel mooi zingend, en tegelijkertijd luid:
Ook al regende het gisteren,
en vandaag waait de wind,
het is elke dag, elke dag is geweldig!
Wanneer je anderen ja zegt,
je neuriet zo tegen jezelf:
we hebben een geweldige dag, we hebben een geweldige dag,
ach, wat een prachtige dag!
Honderd kinderen wachten op mij, honderd spellen,
Ik zal honderd springen, ik zal spinnen, ik zal neuriën:
Ik heb vrienden in de buurt, Ik heb veel vrienden,
ik ben helemaal niet alleen!
Dus het zal fijn zijn om daarna in slaap te vallen.
We raden vooral aan kleuren met een muis.