Mr. Płatek Filipek en zijn eerste reis op de grond
Therapeutisch sprookje
Belangrijkste doelen: het verminderen van de angst voor nieuwe situaties en nieuwe omgevingen.
Sprookjesinhoud:
Ik wil u het verhaal van de heer Płatek Filipek . presenteren – beroemde zwerver, veroveraars van vele toppen, die meer dan één winter de wereld rondreist. Nou, meneer Płatek Filipek, net zoals jij ooit een heel klein sneeuwvlokje was. Mr. Płatek Filipek herinnert zich zijn eerste reis naar de aarde als geen ander.
in ijzig, De winteravond van meneer Płatek – een kleine jongen werd van de hemel naar de aarde gestuurd. Deze reis naar het onbekende lachte helemaal niet, hoewel hij al had leren vliegen en heel goed wist, hoe om te gaan met te sterke windstoten?. Maar wat kan er gedaan worden?, toen iedereen aan het praten was: het is tijd!! Hij heeft een rugzak ingepakt, hij deed een witte cape aan, die zijn grootmoeder voor hem had gebreid en hij was onderweg.
Hij sprong uit de gevederde bladerdeeg, die tot dan toe zijn thuis was geweest, en hij voelde..., terwijl lucht zijn kleine longen vult.
– Harde wind, slecht zicht, geen contact met de Luchtvaarttoren – hij beoordeelde de situatie snel
de heer Filipe – Het is niet goed… – dacht hij, en met grotere snelheid vroeg hij zich af of hij nog niet naar huis kon gaan. Hij sloot zijn ogen van angst en kromp ineen. Hij klemde zijn witte oogleden stevig op elkaar en probeerde zich zijn vrienden te herinneren. Even voelde zijn hart warmer, maar zodra ze hun oogleden meteen openden, keerde alle angst met verdubbelde kracht terug.
– Wat moeten we doen, wat moeten we doen? – vroeg hij zich mentaal af, maar er kwam niets in me op.
Toen hoorde hij een heel zachte stem die recht uit de duisternis kwam.
– Spreid je armen en benen wijd! Rechtzetten! - Deze opmerkingen leken Filip . aanvankelijk volkomen absurd. Zo is het, alsof zijn moeder hem vertelde om regenlaarzen en een regenjas aan te trekken op een zonnige dag. Wat kan dat nu helpen?, wanneer hij hier helemaal alleen is en duisternis hem omringt.
– En! Waarom moest ik het zijn? Waarom? – werd van Filips borst gescheurd. Enkel en alleen, toen een zachte stem uit de duisternis zijn vraag beantwoordde, besefte hij het, dat dit niet meer zijn gedachten waren, maar een luide schreeuw.
– Omdat je er klaar voor bent! Je kunt prachtig vliegen! Je kunt gewoon niet langer bang zijn. Spreid je armen en benen, en je zal zien, ik heb gelijk!
– Aa hoe zit het met mij daar! – dacht Mr. Płatek Filipek en voerde de bevelen uit van de mysterieuze stem uit de duisternis. Wat er na een tijdje gebeurde, verraste onze kleine vriend volledig. Nou, plotseling was de wind niet langer zijn vijand. Tegendeel, stond Mr. Filipek toe om twee springpirouettes in de lucht uit te voeren en ze bovendien af te maken met een zout. Hoe groot was Petka's vreugde, toen hij zijn mogelijkheden ontdekte. Hij was niet meer bang. Zijn ogen werden groot. Toen hij gewend raakte aan de duisternis om hem heen, hij zag een prachtige Lucyka Petal in de buurt vliegen. Hij wist het toen nog niet, wat is zijn naam, maar hij was zeker, dat zij het was die hem hielp in deze moeilijke situatie.
– Juchuuu! ik ben hier! – riep een nieuwe vriend van meneer Filipek – Ik zei het je? Je kunt prachtig vliegen! – zei Lucynka, knipogend naar onze vriend. Meneer Filipek bloosde een beetje, en omdat zijn huid helemaal wit was (zoals het sneeuwvlokken betaamt) het kon er niet op rekenen, dat de blos onopgemerkt zal blijven.
– Bedankt! – Filipek zal als antwoord schreeuwen – het is zo'n heerlijk gevoel! Ik dans in de lucht! – de vreugde die vloeide met de woorden van de heer Filipek leek geen grenzen te hebben. Tot overmaat van ramp verscheen er op dat moment een prachtige wintersteeg voor hem en Pete Lucynka, aan weerszijden begroeid met vertakte bomen. De vlucht van Petals werd langzamer en rustiger met elke voorbijgaande seconde. Lucynka in het licht van de oude, de barokke lamp leek helemaal op een ballerina.
– Hymmm… eerste gasten aan de horizon… Hij klonk uit het niets, ineens een dikke mannenstem. Meneer Filipek realiseerde het zich snel, de oude man is eigenaar, een gerimpelde kastanje die bij de ingang van een stenen pad staat.
– Goedemorgen, Jakub! – Lucynka huilde Petal – Hoe is het met je?
– En, vrij goed, al heb ik dit jaar reuma. En jij, Lucynka? Hoe was je reis? – Jacob de kastanje donderde.
– Bedankt, zeer goed! Deze keer waaide de wind hard uit het westen, zodat we de hele weg prachtig konden draaien. Dit is mijn nieuwe vriend – zei Lucynka wijzend naar de heer Filipek – maar ik weet het niet echt, wat is zijn naam… – Petka realiseerde zich.
– Filipijns, mijn naam is Petal Filipek- onze vriend verbrak snel de stilte.
– Dus welkom, Pete Filipek op aarde- zei Jakub trots.
– Eeee… goedeavond – mompelde Filipek, geïntimideerd door de grootte van zijn nieuwe vriend. Een moment later, waarschijnlijk twee keer knipperen later, onze held en Petka Lucynka landden op een van Jakub's pittige schoenen.
– Oj, oj, oj! – Filipek ontsnapte, die struikelde en twee keer viel tijdens de landing. – Je moest voorzichtig zijn bij het landen van lessen – hij dacht een beetje beschaamd. Voordat hij op rechte benen kon staan, stond Lucynka aan zijn zijde. Ze strekte haar witte hand naar hem uit en hielp hem overeind.
– Oh nou ja, we kunnen uw komst aan de hele wereld aankondigen, dat de winter gaat beginnen – kwakende Jakub – Voordat, huwelijk, huwelijk… Ik ben een paar dagen geleden mijn bladeren kwijtgeraakt, dus uw bezoek is geen verrassing voor mij. Wanneer een seizoen eindigt, de volgende begint. Ik ben verdrietig zonder mijn groene bladvrienden, maar nu ga je met me mee – Jacob Chestnut zei hopelijk.
– Yhymm… – Lucynka antwoordde rustig – Ik zou hier graag de hele winter blijven, en Ty Filikpku? Jij blijft? – Lucynka vroeg het bloemblad van onze vriend.
– Toen ik het huis verliet was ik bang, dat ik helemaal alleen ga. Als ik naar je kijk, weet ik het, dat is niet waar. ik ben niet meer bang. – De heer Płateczek Filipek antwoordde trots.
Op die eerste winteravond op aarde voelde onze vriend zich net zo gelukkig als altijd… .>